Culinaire alleskunner Helmi Smeulders woont al 23 jaar op Curaçao. Met verse en lokale producten tover t ze traditionele gerechten om tot moderne smaakmakers. Via haar kookboeken, magazine en kooklessen laat ze iedereen meegenieten. CARIBISCHE SMAKEN D E T R A D I T I O N E L E K E U K E N I N E E N M O D E R N J A S J E Z o veel als Helmi Smeulders van de Caribische producten houdt, zo‘n afkeer had ze als kind van de Hollandse pot. „Mijn moeder maak- te altijd van die stamppotten met enor- me gehaktballen“, blikt Smeulders zon- een spoortje heimwee terug. Ze leerde pas wat lekker eten was toen een vrien- dinnetje haar meenam op vakantie naar Frankrijk. „Daar ontdekte ik verse zalm, tong en oesters. Tot die tijd ken- de ik vis eigenlijk alleen als lekkerbek- je of als zo’n blok diepvrieskabeljauw, maar wat ik nu proefde vond ik heer- lijk.“ VRIJBUITER Echt koken ging Smeulders pas toen ze rechten ging studeren in Leiden. Ze woonde met negen andere meisjes, dus er moest f link wat gehakt en gebakken worden. Ze dacht toen nog aan een toekomst bij de Navo of de EU. „Maar eerst wilde ik Spaans leren in Guatemala.“ Het buitenland trok haar, dus toen ze terugkwam, wilde ze gelijk weer weg. Ze werkte twee jaar als ste- wardess voordat ze koos voor een baan als bedrijfsjurist op Curaçao. ,,Ik was een leven in Nederland zat. Iedereen om mij heen was druk met carrière, auto’s en huizen kopen. Als ik met ie- mand wilde afspreken, moest ik dat drie weken van tevoren plannen, an- ders waren de agenda’s vol. Ik dacht: Als iedereen straks kinderen krijgt, wordt het alleen maar erger. Ik moet veilige en goede leventje als expat vaarwel. Haar netwerk kwam haar wel goed van pas. Als jurist stond ze name- lijk regelmatig op borrels en partijen. En net als in Nederland, gaat een goe- de borrel gepaard met een schaal goede hapjes. „Maar het waren vaak suffe en weinig originele hapjes die eigenlijk ook altijd hetzelfde waren. Dat werd mijn focus: borrels cateren zodat er goede en verzorgde schalen rondgingen.“ Zonder bedrijfsplan ging Smeulders van start „Best spannend; een groot voordeel was dat Curaçao een klein eiland is. Als je het goed doet op een feestje van honderd gas- ten, dan weten de gasten je te vinden als ze zelf iets organiseren.“ WAT DE BOER NIET KENT… Het geheim van Smeulders was de nieuwe twist die ze de traditionele Caribische keuken gaf. „Mensen waren toe aan iets nieuws. Ze waren die afgezaagde loempiaatjes en sa- teetjes inmiddels ook wel zat. Het was de tijd van Jamie Oliver en via een Ierse expatvriendin raakte ik bekend met zijn keuken. „Het is gewoon fantastisch om te laten zien wat je allemaal met een mango of papaja kunt.“ >> 59 hier weg.“ Smeulders ging voor een baan als bedrijfsjurist op Curaçao, maar ontdekte dat ze niet voor dit werk in de wieg was gelegd. Maar waarvoor dan wel? Die vraag lag al snel op tafel. Om precies te zijn de tafel van een eettentje waar Smeulders met een vriendin ging eten. „Na een paar f les- sen wijn bedachten we samen een ca- teringbedrijfje te beginnen. Toen mijn vriendin eenmaal nuchter was en er eens goed over nadacht, vond ze het toch niet zo’n goed plan, maar ik ging door.“ Een half jaar later, in juli 2004, waagde Smeulders de sprong: ze zegde haar baan op en zei daarmee haar
RkJQdWJsaXNoZXIy NjE5MzE=